เกิดมาชาตินี้คือสงคราม

วันนี่เป็นวันที่เท่าไหร่แล้วนะที่เรามาอยู่ในโลกนี้เป็นโลกที่สงบสุขมากเลยเป็นโลกที่ไม่สามารถหาทำอธิบายได้เป็นโลกที่เหมาะแก่การสร้าง"กองทัพ"จริงๆเลยยย (สูดลมหายใจ)ฮ้าาาาาาาา รู้สึกดีจริง (มีเสียงเท่าเดิมมาที่หน้าระเบียงปราสาท) ?:ถึงเวลาแล้วพะยะค่ะ ตัวเอก:งั้นเหรอไม่คิดเลยว่าพวกมันจะมาจริงๆสินะ ?:ใช้แล้วพะยะค่ะ ครั่งนี้จะเอาไงต่อดีพะย่ะค่ะ ตัวเอก:นั้นสินะเอาไงต่อดี ในเมื่อพวกเค้าต้องการสงครามเราก็ต้องจัดให้พวกเค้าหน่อยสิ ?:(ยิ้ม)ทราบแล้วพะย่ะค่ะ ขอให้พระองค์ท่านประสบแต่ความสำเร็จในศึกสงครามครั่งนี้ด้วยพะย่ะค่ะ ตัวเอง:(ยิ้มแบบชั่วร้าย)ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ คะ.แคกๆ.. โอ้ยเจ็บคอ 

ย้อนกลับเมื่อ200ปีก่อน 

โอ้ยยยยยย พวกหัวชะมัดเลยเมื่อคืนไม่หน้าดืมหนักไปหน่อยเลยแฮะ…เฮ้อออ…กี่โมงแล้วนะ(หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู…(เวลา 12:45 วันที่ 8 มกราคม 2566) หืมม……. เชี้ย!!!!?? เราสายแล้ววววว ไอเวรรรรรเอ้ยยยยยยยยยยย (รีบวิ้งไปอาบน้ำทั้งชุดและรีบแต่งตัวเพื่อไปทำงานอย่างรวดเร็ว)เห้ยๆๆๆๆๆ สายแล้วววววโว้ยยยยยย (เสียงความในใจ"อ่าาาาาาาราาาาาาาาาาาา") สถานที่ทำงาน หัวหน้า:เอ้า ไหงวันนี้มาสายได้ละ เห็นปกติจะมาเร็วนิ ฮ่าๆๆๆๆ ตัวเอก:เฮ้อออออ อย่างน้อยผมก็มาทััน..ใช้ไหม!!?? หัวหน้า:ฮ่าๆๆๆ ไม่ทัน ตัวเอก:เห้อออ ผมสาย3ครั่งแล้วนะจะโดนไล่ออกไหคับ หัวหน้า:ไม่หรอกไม่โดนแต่คงอยู่ทำงานได้แค่พรุ่งนี้แล้วละ ตัวเอก:ห่ะ!!!?? เอาจริงดิครับ ผมโดนไล่ออกหรอ หัวหน้า:ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ฉันละชอบแก่จริงๆ ฉันแค่บอกไปวั้น ฉันไม่ไล่พนักงานที่มาสายแค่3ครัางหรอก แต่ครัางหน้าอย่ามาสายอีกละเขาใจไหม ตัวเอก:เข้าใจแล้วคับ!!! ?:อ่าว มาแล้วหรอ “นนท์” ฮ่าๆๆๆเมือคืนโดนพี่แจ็คมอมเหล้าหรอฮ่าๆๆๆๆ นนท์:ใช้สิ พี่แจ็คเค้ามอมเหล้าผมอีกแล้วละ ?:ฮ่าๆๆๆๆ ไอแจ๊ค!!! มึงแกล้ง น้องอีกแล้วหรอ (เสียงตะโกนออกมาจากหลังร้าน) แจ็ค:ฮ่าๆๆๆๆ กูว่าแล้ว มันคอออนเองกูไม่ได้ทำอะไรผิดเลยฮ่าๆๆๆๆๆ นนท์:พี่แจ็คเดียวผมจะไปบอกเมียพี่นะว่าพี่ไปทำอะในพับเมื่อคืนอะ แจ็ค:ฮ่าๆๆๆๆ มึงนี้นะ อย่าบอกนะพี่ไหว้และ นนท์:ฮ่าๆๆๆๆ เครๆไม่บอกๆแน่พี่ ถ้าพี่ไม่มอมเหล้าผมอีกอ่ะนะ แจ็ค:เอ่อๆพี่สัญญาด้วยเกียรติของหลวงปู่เค็มเลยว่าถ้าไปมอมเหล้าเองอีกพี่ขอให้ไอ นนท์ ไม่มีเมีย นนท์:เห้ยๆพี่ ตลกใหญ่แล้วพี่ แจ็ค:ฮ่าๆๆๆๆๆ หัวหน้า:พวกเองมาทำอะไรกันทำไมไม่ไปทำงานห่ะ ไปทำงานได้แล้ว!!!! (ทถกคนก็รีบวิ่งไปทำงาน)

 (เวลา 22:45 วันที่ 8 มกราคม 2566

นนท์:โอ้ยยนย ปวดแขนชะมัดเลย รู้งี้ตอนข้ากลับหน้าจะซื้อยามากินด้วยนะเนี่ย แถวก็ไม่มีร้านยาแล้ว ด้วยสิเห้อออออ ปวดชะมัดเลย แบบนี้ จะ…..ได้ไงเนี่ย!!!~~

(เดินถึงห้องและกำลังจะขัยประตูอยู่นั้นเอง ก็เริ่มมีแผ่นดินไหว้ขนาดใหญ่มากกำลังไหว้อย่างหนัก)

นนท์:อะไรวะเนี่ยย~ เกิดไรขึ้นนิ(เสียงระเบิดดังจากข้างล่าง) นนท์:?!?! (รีบลงไปดูผลปรากฎว่ามีไฟไหม้ขนาดใหญ่อยู่ชั้นล่างเป็นไฟที่เกิดจากการระเบิดของแก็สใต้ดิน) นนท์:อะไรวะเนี่ย!!?? (ได้ยินเสียงของเด็กผู้ชายที่อยู่ในห้องข้างล่างร้อง)เด็กผู้ชาย:แม่!!! แม่ตืนสิ แม่!!! ฮือ~~ แม่!! (นนท์รีบวิ่วดูเด็กตรงหน้าต่างห้อง นนท์ที่เห็นเหล็กที่ตกใส่หัวของผู้หญิงคนนั้นที่นอนอยู่กับพื้นในกลางห้อง) นนท์:เชี้ยยย…แม่งเอ้ยยย (นนท์ถีบประตูอย่างแรงและหาของมาทุบกลอนประตูห้อง นนท์ ใช้ของแข็งที่อยคใกล้มือทุบกลอนประตูให้พังแล้วสิ้งเข้าไปช้วยแม่เด็กและเด็ก) นนท์:ไอน้องเป็นไรไหม เด็กชาย:แม่ผม แม่ผม ไม่ตอบผมเลยคับพี่คับช้วยแม่ผมด้วยคับ!! (นนท์เอาหูไปใกล้ตรงหน้าอกเพื่อฟังเสียงหัวใจ ได้ยินเสียง คุย..ตูบ.ตุบ) นนท์:แม่น้องตอนนี้ยังไม่ตายนะ เรารีบหนี้ออกไปจากที่ก่อนนะ เด็กชาย:คับ (นนท์อุ้มแม่ของเด็กคนนั้นแล้วรีบวิ่งออกจากมาห้องมา ภาพที่เห็นคือ มีไฟกำลังรามไปอย่างรวดเร็ว นนท์ตัดสินใจวิ้งไปที่สูงเพื่อหาที่ปลอดภัยแต่ผลคือทำไม่ได้เพราะมีเศษหินเศษวัสดุขวางทางขึ้นอยู่)เด็กชาย:พี่ชายคับ เอาไงดีคับ แค่กๆ.. นนท์:ไอหนูเอาผ้าปิดจมูกไว้นะ แล้วฟังพี่นะ พี่จะวิ้งไปทางประตูด้านหน้าเลยนะน้องต้องวิ่งตามพี่มาให้ทันเข้าใจไหม!!! เด็กชาย:แต่ผมกลัวคับมันอันตรายนะคับ นนท์:ตอนนี้ที่เราอยู่ก็ไม่ต่างกัน นี้ฟังพี่ให้ดีนะ การที่เรากลัวในสิ่งที่มันกำลังจะเกิดขึ้นนั้นคือสิ่งที่ทุกคนต้องเจอ ถ้าหากเราสามารถฝ่าความกลัวนั้นมาได้รู้ไหมจะเกิดอะไรขึ้น เด็กชาย:ครับ?? นนท์:ความสุขไงเราฝ่าความกลัวมานั้นคือความสุขของเราไงละ แม้ว่าเราจะกลัวแต่ตรงจำไหว้ถ้าหากเราฝ่าความกลัวของมันไปได้ก็เจอแต่ความสุขเรื่องราวดีๆมากขึ้นไงละเข้าใจไหม(นี้กูพูดไรออกไปเนี่ยย) เด็กชาย:ครับผมตะใ่าความกลัวมันไปให้ได้คับ นนท์:ดีมาก!!!นี้สิผู้ชายที่แท้จริง (น้องเค้าที่กูพูดด้วยหรอฟะ!!??) (สักมีเสียงระเบิดดังขึ้นข้างบน) นนท์:เอาละน่า พี่จะนับ ถึง3นะ เด็กชาย:ครับ!! นนท์:1…2….3 ไป!!!!!! (พวกเค้าที่คู่วิ้งฝ่าไฟแม้พวกเค้าจะโดนไฟลวกที่แขนที่ขาแต่ก็ต้องหากเราตายเราก็จะไม่ได้เริ่มใหม่พรุ่งนี้สิ นนท์วิ่งมาจนึงประตู) (แกร๊กๆ) นนท์:แม่งเอ้ยยยยย มาล็อคอะไรตอนนี้!!!แม่งเอ้ยนนนน!!! เด็กชาย:พี่ครับเอาไวต่อดีครับ นนท์:ถ่อยออกไปก่อนนะ (เด็กชายถอยออกมา นนท์ใช้เท้าถีบประตูแรงๆ ตึง..ตึง..ตึง!!) นนท์:ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว (นนท์วางแม่ของเด็กชายลงกับพื้น และวิ้งไปที่สุดทางเดินที่จะทำได้) เด็กชาย:พี่จะทำอะไรคับ นนท์ถ่อยออกไปพี่จะวิ่งไปถีบประตู!!!! (นนท์วิ่งเร็วเท่าที่จะวิ่งเร็วได้ พอวิ่งมาถึงใกล้ประตู นนท์กระโดดถีบประตูแบบแรงทำให้ประตูเบี้ยว แต่ก็ยังไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้ นนท์ที่รู้สึกเจ็บขาและเจ็บใจที่ไม่สามารถช้วยพวกเค้า2คนได้ สักพักก็มีคนมาทุบประตูอย่างแรงมาก ที่ไหนได้เป็นหน่อยกู้ภัยที่มาช้วยพวกเค้าออกไป) กู้ภัย:เป็นไรกันไหมคับ!! นนท์:ไม่เป็นไรครับ แต่ตอนนี้เรากำลังขสดหายใจอย่างมากคับ กู้ภัย:โอเครๆเราตะทำการเปอดประตูนี้ พวกคุณถอยไปหน่อยได้ไหม (นนท์ที่ลากแม่ของเด็กผู้ชายมาที่ตัวเอง สักพักกู้ภัยเค้าเปิดประตูได้สำเร็จ) กู้ภัย:มาๆๆๆเร็วก่อนทีมันจะถล่มลงคับ (หน่อยกู้ภัยที่กำลังอุ้มแม่ของเด็กผู้ชายอยู่นั่นเอง ได้เกิดแผ่นดินไหวเกิดขึ้นกระทันหัน นนท์ที่เห็นว่าเพดานมันกำลังพังลง นนท์ได้ทำการพักพวกหน่วยกู้ภัยออกไป สักพักหินพวกนั้นก็ตกลงมาถับ นนท์)

………… โอ้ยย…ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตายเลย……(นนท์ลืมตาขึ้นมา)เห้ยย!!!….เกิดไรขึ้นเนี่ย!!??….

(มีเสียงมากระซิบบอกว่า"ตอนนี่เจ้าได้ตายไปแล้ว") (นนท์ที่ตกใจหันหลังไปดู!!!) นนท์:(เสียงสั่น)น…นี้อย่าบอก…นะว่าคุณคือ…… (ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสกำลังมองมาที่นนท์อย่างหน้าสนใจ) ?:ค่ะ (ยิ้ม~~ ^-^)